Η νικοτινική στοματίτιδα είναι νόσος που εμφανίζεται στους μανιώδεις καπνιστές και οφείλεται συνήθως στην θερμότητα που αναπτύσσεται στο στόμα και  στην δράση των χημικών προϊόντων διάσπασης του καπνού.
Στην αρχή της νόσου εμφανίζεται μια ερυθρότητα στην υπερώα και μετά μικρά στρογγυλά εξογκώματα, κόκκινα στο κέντρο, που περιβάλλονται από μια λευκή περιοχή. Στο πέρασμα του χρόνου αυτές οι περιοχές ενώνονται και μοιάζουν με λευκές πλάκες. Ο ασθενής δεν έχει ιδιαίτερα συμπτώματα, εκτός ίσως από κάποια αίσθηση καψίματος στην υπερώα.

Οι προαναφερθείσες αλλοιώσεις που προκαλεί η νικοτινική στοματίτιδα είναι οπτικά ορατές και στον ασθενή αλλά ιδιαίτερα στον γιατρό που διαγνώσει την νόσο. Το πρώτο βήμα θεραπείας είναι η αποκοπή από το κάπνισμα. Ύστερα αναλόγως το στάδιο της νόσου θα δοθεί κάποια θεραπεία από τον ιατρό ή θα προχωρήσει σε χειρουργική αφαίρεση των αλλοιώσεων.
Διαβάστε περισσότερα εδώ.

Ο οδοντιατρικός φόβος αναφέρεται από έναν στους δύο ενήλικες, ενώ ένα ποσοστό 5% αντιμετωπίζει οδοντιατρική φοβία που είναι μια ελαφρώς πιο έντονη  κατάσταση. Οδοντιατρικό φόβο αντιμετωπίζουν και τα παιδιά, τα οποία όμως επηρεάζονται πολύ από το άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον, που σημαίνει ότι αν κάποιος γονιός φοβάται πολύ και το εκφράζει μπροστά στο παιδί, είναι πάρα πολύ πιθανό να το εκφράσει και το παιδί.
Η βασική αιτία είναι ψυχολογική γιατί είναι μια κατάσταση όπου ο άνθρωπος την ώρα των οδοντιατρικών εργασιών δεν έχει τον έλεγχο της κατάστασης. Το αίσθημα του φόβο ενισχύεται όταν έχει αντιμετωπίσει μια δυσάρεστη εμπειρία σε οδοντίατρο, είτε από άποψη συμπεριφοράς του οδοντιάτρου είτε από άποψη πόνου.
Μια πρώτη προσπάθεια αντιμετώπισης του οδοντιατρικού φόβου είναι να επικοινωνήσει ο ασθενής τον φόβο του στον οδοντίατρο πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε οδοντιατρική εργασία. Θα πρέπει να του εξηγήσει τι και γιατί φοβάται. Ο οδοντίατρος πρέπει να είναι γνώστης αυτής της κατάστασης εκ των προτέρων για να αντιμετωπίσει ανάλογα τον ασθενή. Όχι γιατί ο ασθενής έχει κάποιου είδους αναπηρία φυσικά, αλλά γιατί χρειάζεται μια επαφή που πιθανόν να μην είχε προηγουμένως ώστε να νιώσει άνετα με την οδοντιατρική φροντίδα.
Ο οδοντίατρος από την άλλη, θα πρέπει πρώτα από όλα, και σε κάθε νέο ασθενή, να λαμβάνει πλήρες ιστορικό και μέσω των ερωτήσεων να μπορεί να ανιχνεύσει και ο ίδιος πιθανό οδοντιατρικό φόβο, καθώς ο ασθενής μπορεί να ντρέπεται να το εκφράσει.
Υπάρχει σχετική εκπαίδευση για τους οδοντιάτρους, όπου αφού έχουν εντοπίσει τον φόβο και τις ρίζες του προσεγγίζουν κατάλληλα τον ασθενή ώστε να νιώσει άνετα και εμπιστοσύνη. Η πιο συνηθισμένη μέθοδος που ακολουθούν οι οδοντίατροι είναι η λεγόμενη “εξηγώ-δείχνω-κάνω” (tell-show-do), όπου ο οδοντίατρος εξηγεί ακριβώς την οδοντιατρική εργασία/θεραπεία που θα ακολουθήσει, θα δείξει πώς και με τι θα γίνει αυτό και τέλος γίνεται πράξη ότι ειπώθηκε. Καθ’ όλη την διάρκεια της επίσκεψης ο οδοντίατρος πρέπει να επικοινωνεί με τον ασθενή και να σιγουρεύεται αν ο ασθενής είναι άνετα, αν χρειάζεται κάτι ή αν θέλει ένα μικρό διάλειμμα για να “ανασυγκροτηθεί” (κάτι που βοηθάει εξαιρετικά τον ασθενή που φοβάται).
Για τις περιπτώσει που ο φόβος έχει μετατραπεί σε φοβία, πιθανόν να χρειάζεται μια επιπλέον ψυχολογική αντιμετώπιση. Μελέτες έχουν δείξει επίσης ότι ο οδοντιατρικός φόβος και συγκεκριμένα η ναυτία που προκαλείται αντιμετωπίζεται και εναλλακτικά, με βελονισμό.
Διαβάστε περισσότερα εδώ και εδώ.

Παλαιοντολόγοι ανακάλυψαν  στην Αιθιοπία το απολίθωμα της κάτω γνάθου με πέντε δόντια του αρχαιότερου ανθρώπου (Homo) στον πλανήτη. Η ανακάλυψη αυτή καταρρίπτει το χρονολογικό διάστημα που πιστεύαμε ότι έζησαν οι πρώτοι Homo, και πάμε 400.000 χρόνια πιο πίσω. Με άλλα λόγια το πρόσφατο ανθρώπινο απολίθωμα που βρέθηκε χρονολογείται προ 2,75 έως 2,8 εκατομμυρίων ετών!
Το προηγούμενο αρχαιότερο εύρημα ήταν ήταν μια άνω γνάθος ηλικίας 2,35 εκατομμυρίων ετών, το οποίο είχε βρεθεί και αυτό στην Αιθιοπία. Η Ανατολική Αφρική θεωρείται η πιο πιθανή κοιτίδα της ανθρωπότητας.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τους Μπράιαν Βιλμόουρ του Πανεπιστημίου της Νεβάδα και Έριν ΝτιΜάτζιο του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, έκαναν δύο σχετικές δημοσιεύσεις μία στην επιθεώρηση «Science Express» και μία στο στην επιθεώρηση «Nature».