Η αμέλεια της σωστής στοματικής υγιεινής οδηγεί, πέραν τον άλλων, σε ουλίτιδα. Η αμέλεια θεραπείας της ουλίτιδας οδηγεί σε περιοδοντίτιδα.
Τα τελευταία χρόνια όμως οι έρευνες έχουν στραφεί στην ανεύρεση πιθανών συνδέσεων της με άλλες παθήσεις. Πλέον είναι είναι εξακριβωμένο ότι ο σακχαρώδης διαβήτης, λόγω του ότι προκαλεί μικροαγγειακές βλάβες, υπερβολική φλεγμονώδη αντίδραση, καθυστερημένη επούλωση βλαβών και ξηροστομία, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την δημιουργία επιθετικής περιοδοντίτιδας.
Επειδή όμως η σχέση είναι αμφίδρομη, δηλαδή η αθεράπευτη περιοδοντίτιδα επιδεινώνει την κατάσταση ενός διαβητικού, το National institute of Diabetes, Digestive and Kidney Diseases (NIDDK) των ΗΠΑ προτείνει στους διαβητικούς να διατηρούν όσο το δυνατόν σε άριστη κατάσταση τα ούλα τους και γενικώς τη στοματική τους υγιεινή.
Επιπλέον, πριν μερικά χρόνια, αίσθηση προκάλεσε η συσχέτιση της περιοδοντίτιδας με καρδιαγγειακές νόσους. Θεωρητικά τα παθογόνα στοματικά μικρόβια παίζουν ρόλο στη δημιουργία της αθηρωματικής πλάκας, όμως καμία μελέτη δεν απέδειξε ότι η περιοδοντίτιδα συνδέεται με καρδιαγγειακές νόσους.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι μια καλή στοματική υγιεινή συντελεί στην καλή υγεία ολόκληρου του οργανισμού, μιας και η στοματική κοιλότητα είναι η καλύτερη “είσοδος” μικροβίων. Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία.

Όταν μιλάμε για οδοντιατρική φροντίδα, τότε η προτεραιότητα στη λίστα μας είναι η πρόληψη.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας πρόσφατης έρευνας στις Η.Π.Α., το biofilm ενδεχομένως συντηρεί συστηματικές και λειτουργικές πληροφορίες που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την ακρίβεια της Οδοντιατρικής όσον αφορά στην πρόληψη της τερηδόνας στα παιδιά.

Νέα έρευνα βοηθά στην πρόληψη της τερηδόνας στα παιδιά!

Η ομάδα που ερευνήθηκε απαρτιζόταν από 118 παιδιά ηλικίας 3-5 ετών, τα οποία συμμετείχαν στη ZOE 2.0, μια κοινοτική, γενετική, επιδημιολογική μελέτη στη Βόρεια Καρολίνα.
Οι εξεταστές κατέγραψαν τα περιστατικά τερηδόνας στα παιδιά, χρησιμοποιώντας διεθνή κριτήρια για την ανίχνευση και εκτίμηση της τερηδόνας, και εν συνεχεία ταξινόμησαν τα παιδιά σε 3 κατηγορίες: χωρίς τερηδόνα, με αποκαταστάσεις ή με τερηδόνα που έχει μείνει χωρίς θεραπεία.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές συνέλεψαν δείγματα biofilm από την ομάδα μελέτης, τα οποία υποβλήθηκαν σε γενετική επεξεργασία.
Από την επεξεργασία αυτή, οι ερευνητές ταυτοποίησαν 85 βακτηριακά γένη και 201 βακτηριακά είδη – 185 από τα οποία εντοπίστηκαν στο επίπεδο του στελέχους.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, παρατηρήθηκαν αξιοσημείωτες διαφορές στην παρουσία των βακτηρίων μεταξύ των τριών ομάδων: για παράδειγμα, στα παιδιά χωρίς τερηδόνα εντοπίστηκαν τα είδη  Streptococcus intermedius και Capnocytophaga, στα παιδιά με αποκαταστάσεις εντοπίστηκαν τα Actinomyces odontolyticus και Streptococcus australis ενώ στα παιδιά με μη θεραπευμένη τερηδόνα εντοπίστηκε το Streptococcus mutans.
“Αυτή η γνώση είναι θεμελιώδης για την ανάπτυξη ιατρικά και οδοντιατρικά ακριβών προσεγγίσεων για τη διάγνωση, την πρόληψη και τη θεραπεία στον τομέα της στοματικής υγείας,‘ δήλωσε ο Κίμων Ντιβάρης, επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Οδοντιατρικής Chapel Hill του Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στις Η.Π.Α.
Η έρευνα έχει τίτλο “Metagenomics of early childhood oral health and early childhood caries“.  Παρουσιάστηκε στην 47η ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Ένωσης Οδοντιατρικής Έρευνας στις 22 Μαρτίου στη Φλόριντα.
 

Τα οδοντιατρικά λέιζερ εμφανίστηκαν την δεκαετία το 1960, όμως τα τελευταία 10 χρόνια είναι που έχουν εξελιχθεί και εφαρμόζονται ευρέως στην οδοντιατρική.
Τα λέιζερ δοντιών δεν εκπέμπουν ιονίζουσα ακτινοβολία, όπως οι ακτίνες Χ, και άρα είναι ασφαλή και δεν επηρεάζει το DNA των κυττάρων.
Είναι μια διαδικασία ανώδυνη, σχεδόν ποτέ δεν χρειάζεται τοπική αναισθησία ο ασθενής και μειώνεται ο χρόνος της επίσκεψης κατά πολύ.
Μπορεί να εφαρμοστεί στις ακόλουθες περιπτώσεις:
– Αφαίρεση παθολογικών μαλακών ιστών (πχ. κύστες)
– Αποκάλυψη εμφυτευμάτων (αφαίρεση μαλακών ιστών γύρω από τα εμφυτεύματα)
– Διόρθωση ουλικού χαμόγελου (αισθητική διόρθωση ούλων)
– Λεύκανση δοντιών
– Θεραπεία ουλίτιδας
– Θεραπεία περιοδοντίτιδας
– Τομή και παροχέτευση περιοδοντικών αποστημάτων
– Ενδοδοντικές θεραπείες (απονευρώσεις)
– Αποκάλυψη μύλης, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η ανατολή του δοντιού
– Εκτομή χαλινού (χαλινεκτομή)
– Αιμόσταση
– Μείωση οδοντικής ευαισθησίας
– Αποστείρωση φατνίου μετά από εξαγωγή
– Ουλεκτομή- Ουλοπλαστική (ουλική αναδιαμόρφωση)
– Αποκάλυψη ημιέγκλειστων, εγκλείστων δοντιών
– Συμπτωματική θεραπεία επιχείλιου έρπητα, άφθων κ.α.
– Επιμήκυνση μύλης, με άριστο αισθητικό αποτέλεσμα, χωρίς ο ασθενής να ταλαιπωρηθεί
– Αποτυπώματα (για προσθετική εργασία) χωρίς την χρήση νημάτων απώθησης ούλων, χωρίς αιμορραγία, γρήγορα και αναίμακτα για τον ασθενή

Τα πλεονεκτήματα του οδοντιατρικού λέιζερ είναι:
– Μειωμένη ανάγκη αναισθησίας (τις περισσότερες φορές δεν απαιτείται)
– Αποφυγή ραμμάτων
– Μειωμένος μετεγχειρητικός πόνος
– Μειωμένη επεμβατική περιοδοντική θεραπεία
– Άριστη επούλωση
– Μειωμένη μετεγχειρητική φλεγμονή
– Ακριβής αφαίρεση παθολογικών ιστών
– Άμεσα αισθητικά αποτελέσματα
– Ελάχιστη υφίζηση ιστών κατά την διαμόρφωση
– Τέλεια αιμόσταση και αποστείρωση
– Αποστείρωση ριζικών σωλήνων (γνωστή σαν απονεύρωση με λέιζερ)
– Λεύκανση δοντιών με λέιζερ, χωρίς να φθείρονται τα δόντια, σε μια μόνο επίσκεψη
– Η θεραπεία με λέιζερ έχει βακτηριοκτόνο δράση
– Ενδείκνυται σε εγκύους και σε ασθενείς με βηματοδότες ή ακουστικά βοηθήματα
Τα μειονεκτήματα του οδοντιατρικού λέιζερ μπορούν να θεωρηθούν τα παρακάτω:
– Δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τα κλασσικά οδοντιατρικά θεραπευτικά μέσα (τροχός, νυστέρι)
– Αυξάνουν τον χρόνο θεραπείας
– Αυξάνουν το κόστος θεραπείας
– Απαιτούν ειδικό εξοπλισμό για προστασία ασθενούς και επεμβαίνοντα (γυαλιά) και είναι δύσχρηστα