Έρευνα: Η πρόωρη εξαγωγή των φρονιμιτών βοηθά στην αποφυγή της περιοδοντίτιδας

by manager

Η έρευνα μιας ομάδας Γερμανών ερευνητών έδειξε ότι ορισμένες μεταβλητές που σχετίζονται με την εμφάνιση ασθενειών των ούλων βελτιώνονται με την πρόωρη εξαγωγή των εσώκλειστων φρονιμιτών στους νέους.

Έρευνα: Η πρόωρη εξαγωγή των φρονιμιτών βοηθά στην αποφυγή της περιοδοντίτιδας

Η έρευνα μιας ομάδας Γερμανών ερευνητών έδειξε ότι ορισμένες μεταβλητές που σχετίζονται με την εμφάνιση ασθενειών των ούλων βελτιώνονται με την πρόωρη εξαγωγή των εσώκλειστων φρονιμιτών στους νέους. Οι μεταβλητές αυτές αφορούν το probing pocket depth (PPD), που σχετίζεται με το βάθος των ούλων που μπορεί να εξεταστεί και το clinical attachment level (CAL), που σχετίζεται με το επίπεδο της κλινικής εποπτείας.Οι PPD και CAL χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση της νόσου των ούλων. 

Η εξαγωγή των φρονιμιτών μπορεί να επηρεάσει τον ιστό των ούλων των κοντινών γομφίων, αναφέρουν οι ερευνητές. Για την συγκεκριμένη έρευνα, το PPD μετρήθηκε από την άκρη των ούλων έως τη βάση του θύλακα και η απόσταση των 4 mm θεωρήθηκε ανθυγιεινή.

Ένας ανιχνευτής μέτρησε επίσης το CAL, το οποίο παρέχει πληροφορίες σχετικά με την απώλεια οστού και την πρόοδο της ασθένειας των ούλων, υπολογίζοντας την απόσταση από τη βάση του ούλου, έως όπου το σμάλτο των δοντιών συναντά το κάλυμμα της ρίζας.

Οι 39 ασθενείς που εξετάσθηκαν στην έρευνα, οι οποίοι είχαν μέσο όρο ηλικίας τα 22 έτη, είχαν αφαιρέσει ήδη τους φρονιμίτες τους για ορθοδοντικούς λόγους. Κάθε ασθενής είχε αφαιρέσει επιτυχώς τουλάχιστον έναν ή δύο φρονιμίτες της κάτω γνάθου. Οι αλλαγές στους PPD και CAL τους μετρήθηκαν σε 3 φάσεις: πριν από τη χειρουργική επέμβαση, έξι μήνες και πέντε χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση.

Σύμφωνα με τη μελέτη, πέντε χρόνια μετά την αφαίρεση των φρονιμιτών δεν παρατηρήθηκε αρνητική επίδραση στις μεταβολές του PPD. Το PPD μειώθηκε σημαντικά και οι μεταβολές στο CAL απέδωσαν παρόμοια αποτελέσματα, δείχνοντας μειωμένη πιθανότητα εμφάνισης παθήσεων των ούλων.

Επιπλέον, οι ασθενείς με εντελώς εσώκλειστους φρονιμίτες, οι οποίοι ήταν προσκολλημένοι στα οστά της γνάθου, δεν παρουσίασαν επιδείνωση στα επίπεδα PPD και CAL.

Έτσι λοιπόν, η έρευνα επιβεβαιώνει την θεωρία των μελετητών ότι η προληπτική εξαγωγή των φρονιμιτών δεν προκαλεί επιπλέον ζημιά στα διπλανά δόντια, επομένως μειώνεται ο κίνδυνος βλάβης των ούλων. 

Ωστόσο, η προληπτική εξαγωγή για ορθοδοντικούς λόγους, σύμφωνα με τους ερευνητές, θα πρέπει να αποφασιστεί λαμβάνοντας υπόψη άλλους πιθανούς κινδύνους, όπως βλάβη των νεύρων, κατάγματα, λοιμώξεις και πόνο. 

Τα ηλεκτρονικά τσιγάρα μπορούν να τροποποιήσουν το γενετικό υλικό στα στοματικά κύτταρα

by manager

Τα ηλεκτρονικά τσιγάρα γίνονται όλο και πιο δημοφιλή. Παρόλο που θεωρούνται από ορισμένους ως ασφαλέστερη εναλλακτική λύση στο κάπνισμα, τα αποτελέσματά τους παραμένουν σχετικά άγνωστα. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα έχουν σκιαγραφήσει τον τρόπο που τα ηλεκτρονικά τσιγάρα μπορούν να τροποποιήσουν το DNA των κυττάρων του στόματος και να αυξήσουν τους κινδύνους για τον καρκίνο.

Τα ηλεκτρονικά τσιγάρα μπορούν να τροποποιήσουν το γενετικό υλικό στα στοματικά κύτταρα

“Είναι σαφές ότι από την καύση του καπνού στα κανονικά τσιγάρα προκύπτουν περισσότερα καρκινογόνα στοιχεία απ’ότι από τον ατμό των ηλεκτρονικών τσιγάρων”, δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής, Dr. Silvia Balbo. “Ωστόσο, δεν γνωρίζουμε πραγματικά την επίδραση του συνδυασμού των ενώσεων που παράγονται από τη συσκευή του ηλεκτρονικού τσιγάρου. Το γεγονός ότι η απειλή είναι διαφορετικής φύσης δεν σημαίνει ότι τα ηλεκτρονικά τσιγάρα είναι απολύτως ασφαλή. “

Προκειμένου να χαρακτηρίσουν τις χημικές εκθέσεις κατά τη διάρκεια της εισπνοής και εκπνοής του ατμού του ηλεκτρονικού τσιγάρου, οι ερευνητές προσέλαβαν πέντε χρήστες ηλεκτρονικών τσιγάρων. Από τους συμμετέχοντες συλλέχθηκαν δείγματα σάλιου πριν και μετά την 15λεπτη συνεδρία και αναλύθηκαν για χημικές ουσίες που είναι γνωστό ότι βλάπτουν το DNA.

Στη μελέτη τους, οι Dr. Romel Dator και Dr. Silvia Balbo αναγνώρισαν συνολικά τρεις ενώσεις που βλάπτουν το DNA: τη φορμαλδεΰδη, την ακρολεΐνη και τη μεθυλγλυοξάλη, τα επίπεδα των οποίων αυξήθηκαν στο σάλιο μετά από την χρήση ηλεκτρονικού τσιγάρου. Ο κίνδυνος είναι όταν οι τοξικές χημικές ουσίες αντιδρούν με το DNA και προκαλούν βλάβη. Αν το κύτταρο δεν επιδιορθώσει τη βλάβη έτσι ώστε να μπορεί να λάβει χώρα φυσιολογική αναπαραγωγή του DNA, μπορεί να προκληθεί καρκίνος.

Οι ερευνητές σκοπεύουν να παρακολουθήσουν αυτή την προκαταρκτική μελέτη με εκτενέστερη έρευνα που θα περιλαμβάνει περισσότερους χρήστες ηλεκτρονικών τσιγάρων και ελέγχους.

Πόσο τοξικό είναι τελικά το αμάλγαμα;

by manager

35 χρόνια τώρα υπάρχει ο προβληματισμός σχετικά με το αν είναι επιβλαβές ή όχι το αμάλγαμα. Ο προβληματισμός και οι έρευνες προκλήθηκαν από την ύπαρξη υδραργύρου στην σύσταση του αμαλγάματος, ένα στοιχείο που θεωρείται τοξικό και μη ραδιενεργό.
Οι ερευνητικές εργασίες ανέφεραν ότι εντοπίζεται υδράργυρος στον ανθρώπινο οργανισμό αλλά και εφιστούσαν την προσοχή στην μόλυνση του περιβάλλοντος από τα απόβλητα του αμαλγάματος.
Μέχρι σήμερα πάντως δεν έχει υπάρξει τεκμηριωμένη άποψη που να συνιστά επιβλαβή την ποσότητα υδραργύρου που υπάρχει στο αμάλγαμα. Επιστήμονες αναφέρουν ότι η ποσότητα υδραργύρου που εισέρχεται στον ανθρώπινο οργανισμό από τα αμαλγάματα είναι μηδαμινή μπροστά στη ποσότητα που λαμβάνουμε από τον αέρα ή τις τροφές.
Μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα της μόλυνσης του περιβάλλοντος από τα απόβλητα του αμαλγάματος, κάτι που οι οδοντίατροι πρέπει να είναι πολύ επιμελής ως προς τον τρόπο απομάκρυνσης τους από το οδοντιατρείο.
Όσον αφορά την περίοδο της εγκυμοσύνης και το αν πρέπει ή όχι εκείνη την περίοδο η γυναίκα να τοποθετήσει ή να αφαιρέσει αμαλγάματα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρει σε έκθεσή της το 1998 ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Παρότι πρέπει να είναι προσεκτική μια γυναίκα κατά  την περίοδο της εγκυμοσύνης, καθώς ο υδράργυρος μπορεί να διασχίσει τον πλακούντα αλλά να ανιχνευτεί και στο μητρικό γάλα, η Επιτροπή δεν το απαγορεύει.
Η σύνθετη ρητίνη από την άλλη παρουσιάζει επίσης ενδιαφέρον καθώς συστατικά της έχουν οιστρογονομιμιτική δράση, κάτι που μπορεί να παρουσιαστεί μετά από ατελές πολυμερισμό. Για τη σύνθετη ρητίνη όμως υπάρχει ανάγκη περαιτέρω έρευνας.