Όσοι λαμβάνουν διφωσφονάτες για την οστεοπόρωση θα πρέπει να το γνωστοποιήσουν στον οδοντίατρό τους, καθώς υπάρχει πιθανότητα που κυμαίνεται μεταξύ 3% και 12% η θεραπεία αυτή να προκαλέσει οστεονέκρωση των γνάθων, μετά από κάποια οδοντιατρική επέμβαση.

Η μελέτη αποκάλυψε ότι 82% των ερωτηθέντων δεν θυμόταν να είχε πληροφορηθεί για τις παρενέργειες της θεραπείας και συγκεκριμένα για την οδοντική οστεονέκρωση. «Τα αποτελέσματα της μικρής μας μελέτης δείχνουν ότι ασθενείς που λαμβάνουν διφωσφονάτες μπορεί να μην έχουν γνώση ότι ενδέχεται να εμφανίσουν οστεονέκρωση μετά από μια επέμβαση στο στόμα», δήλωσαν οι συγγραφείς της έρευνας. «Πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητη μια πιο αποτελεσματική επικοινωνιακή καμπάνια με τη συνεργασία γιατρών, οδοντιάτρων και ασθενών που λαμβάνουν διφωσφονάτες», υπογράμμισαν.

Η έρευνα διεξήχθη σε 73 ασθενείς (71 γυναίκες και 2 άνδρες) μεταξύ των ηλικιών 44 και 88 που λάμβαναν διφωσφονάτες και είχαν τακτική οδοντική φροντίδα.

– Μετά την εξαγωγή του δοντιού, δεν πρέπει να πάρω αντιβίωση; 

– Για να αντιμετωπίσω την ουλίτιδα που με ταλαιπωρεί δεν θα μου δώσετε φάρμακα;

– Πόναγε το δόντι μου και πήρα μία αντιβίωση που είχα στο σπίτι. Γιατί δεν μου πέρασε ο πόνος;

Αυτές είναι μερικές από τις ερωτήσεις που καλούνται να απαντήσουν σχεδόν σε καθημερινή βάση οι οδοντίατροι. Δυστυχώς, πολλοί ασθενείς πιστεύουν λανθασμένα ότι η αντιβίωση θα τους θεραπεύσει τον πόνο στο στόμα και ζητάνε από τον οδοντίατρό τους να τους δώσει αντιβίωση!

Τα μέλη του Οδοντιατρικού Συλλόγου Πειραιώς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, τονίζοντας πως τα αντιβιοτικά δεν είναι παυσίπονα και δεν θεραπεύουν. «Η επέμβαση του οδοντιάτρου θα διώξει τον πόνο από το στόμα του ασθενούς και όχι η αντιβίωση» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Αναπληρωτής Καθηγητής της Οδοντιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, Φώτης Τζέρμπος και προσθέτει πως «σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λαμβάνουν οι ασθενείς αντιβιοτικά από μόνοι τους πριν καν επισκεφθούν τον οδοντίατρό τους».

Είναι γνωστό εξάλλου ότι η υπερβολική και πολλές φορές λανθασμένη χρήση αντιβιοτικών προκαλεί την αντοχή των μικροβίων, πρόβλημα που λαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις, σημειώνει ο κ. Τζέρμπος. Όπως τονίζει ο Αναπληρωτής Καθηγητής, 25.000 άνθρωποι στην Ευρώπη και 700.000 παγκοσμίως πεθαίνουν κάθε χρόνο από ανθεκτικές στα αντιβιοτικά λοιμώξεις και όπως  προβλέπεται, εάν δεν υπάρξουν άμεσα δράσεις, το 2050 οι λοιμώξεις θα είναι η πρώτη αιτία θανάτου στον κόσμο.

Γι’ αυτό το λόγο οι επιστημονικοί φορείς προτείνουν την ορθολογική  χρήση των αντιβιοτικών. «Η ορθολογική χρήση σημαίνει χορήγηση αντιβιοτικού από τον ιατρό εάν και εφόσον υπάρχει απόλυτη ένδειξη, στη σωστή δόση, στη σωστή συχνότητα και για το σωστό χρονικό διάστημα» διευκρινίζει ο κ. Τζέρμπος.

Ο μόνος αρμόδιος για την χορήγηση αντιβιοτικού σκευάσματος είναι ο ιατρός. Αυτός είναι που ανάλογα με το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς θα κρίνει εάν χρειάζεται η χορήγηση αντιβιοτικού. Για παράδειγμα, ο κ. Τζέρμπος αναφέρει πως «ένα φυσιολογικό μετεγχειρητικό οίδημα (πρήξιμο) μετά από μία χειρουργική εξαγωγή δοντιού δεν αποτελεί ένδειξη χορήγησης αντιβίωσης, όπως επίσης η προληπτική χορήγησή του δεν συνεπάγεται μειωμένο μετεγχειρητικό πόνο ή οίδημα».

Οι οδοντίατροι συμβουλεύουν τους ασθενείς να μην λαμβάνουν από μόνοι τους αντιβίωση αλλά και να μην ζητάνε αντιβίωση κάθε φορά που τελειώνει η επίσκεψή τους στο οδοντιατρείο, λέγοντας πως «αν πάρω αντιβίωση, δεν θα αποφύγω τα χειρότερα;».

Σύμφωνα με τον ΟΣΠ, τα αντιβιοτικά πρέπει να δίνονται μόνο όταν συντρέχουν οι κατάλληλοι λόγοι, όπως σε περιπτώσεις ασθενών με βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό και σε φλεγμονές των δοντιών και του στόματος, όπως περιοδοντίτιδα και περιστεφανίτιδα. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, σημειώνουν τα μέλη του ΟΣΠ και τονίζουν ότι ο οδοντίατρος είναι εκείνος που διαγιγνώσκει το πρόβλημα και δίνει κάθε φορά τις κατάλληλες οδηγίες για την αντιμετώπισή του.

Πηγή: https://virus.com.gr/

Τρείς μελέτες παρουσιάζουν το τεράστιο ενδιαφέρον και τις δυνατότητες των ερευνών σε βλαστοκύτταρα για την Οδοντιατρική.

Η μελέτη στο περιοδικό Cell Regeneration περιγράφει την επιτυχία κινέζων ερευνητών με ένα σύστημα που χρησιμοποιεί επαγόμενα πολυδυναμικά βλαστοκύτταρα από ούρα ποντικών για τη δημιουργία οδοντόμορφων ιστών.

Το τελικό προϊόν, που δημιουργήθηκε σε διάστημα 3 εβδομάδων μετά από χημική επεξεργασία των βλαστοκυττάρων, εμφάνιζε πολλές κοινές ιδιότητες με τα ανθρώπινα δόντια, όπως κύτταρα σχηματισμού πολφού, οδοντίνης και αδαμαντίνης.

Ερευνητές από το Ινστιτούτο Αναγεννητικής Ιατρικής Wake Forest έχουν δημοσιέυσει μία μελέτη  στο περιοδικό Stem Cell που αναγνωρίζει επίσης τα ούρα ως μία πηγή βλαστοκυττάρων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπλαση ανθρώπινου ιστού και οργάνων, συμπεριλαμβανομένου του οδοντικού ιστού.

Εκτός από την αποφυγή της απόρριψης, ένα σημαντικό πλεονέκτημα της συλλογής κυττάρων από τον ίδιο τον ασθενή με τη συλλογή ούρων είναι πως αποτελεί και μία μη επεμβατική, μη χειρουργική επιλογή.

Ο Α.Atala, MD, διευθυντής του Ινστιτούτου, δήλωσε πως η ανάπλαση ανθρώπινων ιστών ή οργάνων από βλαστοκύτταρα ούρων βρίσκεται ακόμη σε αρχικό στάδιο.

Το ανθρώπινο στόμα αποτελεί άλλη μία πηγή χρήσιμων βλαστοκυττάρων, σύμφωνα με  έρευνες της οδοντιατρικής σχολής Ostrow του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνια που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Dental Research.

Οι ερευνητές βρήκαν πως ένας ορισμένος τύπος ουλικών μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων, αυτά που λαμβάνονται από κύτταρα εγκεφαλικών νεύρων, βοήθησαν στην επούλωση ενός φλεγμονώδους νοσήματος στο παχύ έντερο ποντικών.

Παρόλο που είναι σημαντικό να σημειωθεί πως καθεμία από αυτές τις μελέτες αποτελεί μία ερευνητική φάση, η επίδραση της βιολογίας των βλαστοκυττάρων είναι πιθανό να γίνει αισθητή και στην Οδοντιατρική τα επόμενα χρόνια.