Στα περισσότερα παιδιά που επισκέπτονται τον οδοντίατρο θα τοποθετηθούν οδοντιατρικές επικαλύψεις σε πολύ μικρή ηλικία. Αν έχετε επιθεωρήσει ποτέ τους γομφίους σας και παρατηρήσατε ένα λευκό “γέμισμα” στα αυλάκια του δοντιού, τότε αυτό πιθανόν να είναι υλικό οδοντιατρικής επικάλυψης.

Αν αναρωτιέστε αν οι οδοντιατρικές επικαλύψεις είναι η σωστή μέθοδος για το παιδί σας, αν σκέφτεστε να βάλετε εσείς οδοντιατρικές επικαλύψεις, ή αν δεν τα ξέρατε μέχρι τώρα και θέλετε να μάθετε περισσότερα, αυτό το άρθρο θα σας ενημερώσει για όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζετε.

Τι είναι οι οδοντιατρικές επικαλύψεις;

Μια οδοντιατρική επικάλυψη αποτελείται από ένα ειδικό πλαστικό υλικό που είναι συνήθως είτε σε λευκό ή διαυγές χρώμα. Τοποθετείται στις κορυφές των δοντιών που έχουν βαθιά αυλάκια ή λάκκους ως μέσο προστασίας.

Η ιδέα είναι ότι το πλαστικό θα καλύψει τους λάκκους του δοντιού – που επίσης ονομάζονται και σχισμές – έτσι ώστε τα σάκχαρα, τα οξέα, και τα βακτήρια να μην μπορούν να εισχωρήσουν εκεί και να προκαλέσουν φθορά στο δόντι. Οι οδοντιατρικές επικαλύψεις λειτουργούν ως φυσικά εμπόδια μεταξύ των επιβλαβών βακτηρίων και των ευάλωτων τμημάτων των δοντιών, προλαμβάνοντας την τερηδόνα και προσθέτοντας ένα επιπλέον επίπεδο προστασίας.

Η πλάκα μπορεί να πάει σχεδόν οπουδήποτε, οπότε θέλετε να αξιοποιήσετε κάθε λύση για να κάνετε την πρόσβασή της πιο δύσκολη.

Ποιοι χρειάζονται οδοντιατρικές επικαλύψεις;

Γενικά οι οδοντιατρικές επικαλύψεις τοποθετούνται αμέσως μόλις τα μόνιμα πίσω δόντια (τραπεζίτες) του παιδιού, αναπτυχθούν πλήρως. Αυτό γίνεται έτσι ώστε οι βαθιές αυλακώσεις, οι οποίες βρίσκονται κανονικά στην επιφάνεια μασήματος του δοντιού, να καλυφθούν προτού υποστούν φθορά. Η προστασία αυτών των δοντιών στην αρχή μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες να προκληθούν κοιλότητες τερηδόνας ή πιο σοβαρά θέματα αργότερα.

Ενώ οι επικαλύψεις γενικά εφαρμόζονται κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, ορισμένοι ενήλικες μπορεί να χρειαστεί να τις εφαρμόσουν αργότερα στη ζωή τους, αν δεν είχαν κάνει τη διαδικασία αυτή νωρίτερα ή αν σχισμές που δεν υπήρχαν προηγουμένως έχουν δημιουργηθεί. Ακολουθείτε η ακριβώς ίδια διαδικασία ανεξάρτητα από την ηλικία του ασθενούς, και η μόνη διαφορά είναι πόση ζημιά έχει υποστεί το δόντι πριν εφαρμοστεί η οδοντιατρική επικάλυψη.

Πώς εφαρμόζονται οι οδοντιατρικές επικαλύψεις;

Προτού μια οδοντιατρική επικάλυψη να μπορεί να εφαρμοστεί σε ένα δόντι, το δόντι καθαρίζεται προσεκτικά από έναν οδοντίατρο με τη χρήση γυαλιστικού και περιστρεφόμενης βούρτσας. Κατόπιν το δόντι ξεπλένεται με νερό και στεγνώνεται προτού εφαρμοστεί το όξινο διάλυμα. Αυτό το διάλυμα ξηραίνει την επιφάνεια στο μικροσκοπικό επίπεδο, έτσι ώστε η οδοντιατρική επικάλυψη να πιαστεί πάνω στο δόντι με ασφάλεια. Στη συνέχεια, αφού το διάλυμα έχει στεγνώσει, το υλικό της επικάλυψης εφαρμόζεται ως υγρό απευθείας πάνω στις σχισμές του δοντιού. Η επικάλυψη κατόπιν τοποθετείται με ένα ειδικό φως, ή αν έχει χρησιμοποιηθεί επικάλυψη δύο τμημάτων θα τοποθετηθεί μόνο του χωρίς επιπλέον σκλήρυνση. Μόλις το σφραγιστικό σκληρύνει είναι έτοιμο.

Πόσο καιρό διαρκούν οι οδοντιατρικές επικαλύψεις;

Οι οδοντιατρικές επικαλύψεις είναι σχεδιασμένες για να διαρκούν χρόνια, συχνά όσο διατηρείται και το ίδιο το δόντι, εκτός αν προκληθεί ζημιά. Αν μια οδοντιατρική επικάλυψη υποστεί ζημιά, μια ναπληρωματική μπορεί να τοποθετηθεί πάνω από το ίδιο δόντι.

Πώς φροντίζετε τις οδοντιατρικές επικαλύψεις;

Μόλις μία οδοντιατρική επικάλυψη τοποθετηθεί σε ένα δόντι, δεν απαιτεί καμία πρόσθετη ή ειδική μεταχείριση. Απλά φροντίστε να συνεχίσετε το βούρτσισμα δύο φορές την ημέρα και να χρησιμοποιείτε το οδοντικό νήμα τακτικά. Για ακόμα μεγαλύτερη προστασία, και ένα λαμπερό χαμόγελο, χρησιμοποιείστε ένα φθοριούχο μη αλκοολούχο στοματικό διάλυμα μετά το βούρτσισμα των δοντιών σας.

Τι γίνεται αν αισθάνεστε ότι κάτι δεν πάει καλά με τις οδοντιατρικές επικαλύψεις σας;

Επειδή συνήθως τα πάνω και κάτω δόντια σας ταιριάζουν μεταξύ τους άνετα, μια ξένη ουσία ενδιάμεσά τους που δημιουργεί εμπόδια στην ευθυγράμμισή τους μπορεί να σας κάνει να αισθάνεστε άβολα στην αρχή. Αυτό είναι φυσιολογικό και διαρκεί συνήθως λίγες μέρες ώσπου να το συνηθίσετε. Αν και μπορεί να αισθάνεστε παράξενο με την οδοντιατρική επικάλυψη ειδικά όταν δαγκώνετε, περιμένετε μία ή δυο βδομάδες και η ενόχληση θα φύγει από μόνη της.

Ωστόσο, αν οι οδοντιατρικές επικαλύψεις σας είναι με οποιονδήποτε τρόπο επώδυνες ή περισσότερο του φυσιολογικού ενοχλητικές, ειδοποιήστε τον οδοντίατρο σας ώστε να κάνει κάποιες προσαρμογές.

Τι μπορεί να συμβεί αν δεν έχετε οδοντιατρικές επικαλύψεις;

Τα δόντια που έχουν βαθιές σχισμές όπως οι τραπεζίτες είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στις φθορές, καθώς τα βακτήρια μπορούν να εισχωρήσουν και να μείνουν εκεί. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να καθαριστούν οι βαθιές σχισμές με οδοντικό νήμα ή οδοντόβουρτσα. Όταν τα βακτήρια έχουν εισχωρήσει στις σχισμές του δοντιού, θα μείνουν εκεί και θα προκαλέσουν τερηδόνα με ταχείς ρυθμούς.

Αν η τερηδόνα παραμεληθεί μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια δοντιού ή και πιο σοβαρές διαδικασίες. Γι, αυτό είναι καλύτερη η πρόληψη όσον αφορά στην υγεία των δοντιών παρά να έχει κανείς να αντιμετωπίσει σοβαρότερα ζητήματα αργότερα.

Θα πρέπει το παιδί μου να έχει οδοντιατρικές επικαλύψεις και από πότε;

Είναι καλύτερο οι οδοντιατρικές επικαλύψεις να εφαρμόζονται όσο το δυνατόν συντομότερα έτσι ώστε τα βακτήρια να μην παγιδευτούν στις σχισμές και να μην προκαλέσουν φθορά. Αυτό σημαίνει πως η κατάλληλη περίοδος τοποθέτησης των επικαλύψεων είναι περίπου στην ηλικία των έξι ετών όταν τα πρώτα μόνιμα δόντια έχουν αναπτυχθεί. Κανένας κανόνας δεν ισχύει για όλους αλλά για να προστατεύσετε τα δόντια του παιδιού σας, συνίσταται οδοντιατρική επικάλυψη.

Στο παρακάτω βίντεο θα βρείτε πλήθος τεχνικών πληροφοριών, αλλά και εξηγεί μερικές από τις τεχνολογίες και τεχνικές που χρησιμοποιούνται για τις οδοντιατρικές επικαλύψεις.

Πηγή

Έχετε πετάξει με αεροπλάνο πρόσφατα; Η Οδοντιατρική Αεροπορίας είναι μια εξελισσόμενη επιστήμη, που ασχολείται κατά κύριο λόγο με την κατάσταση της στοματικής υγείας και της υγείας των δοντιών των αεροπόρων, δίνοντας έμφαση στην πρόληψη των διαταραχών που σχετίζονται με τις αλλαγές στην ατμοσφαιρική πίεση.

Σε μεγάλα υψόμετρα, η ατμοσφαιρική πίεση είναι πολύ χαμηλή για τον άνθρωπο, αλλά η πίεση στο αεροσκάφος διατηρείται με τη βοήθεια των μηχανών ανακύκλωσης αέρα και των βαλβίδων  εκροής, ώστε να είναι άνετη για τα μέλη του πληρώματος και τους επιβάτες. Ωστόσο, αυτές οι αλλαγές στην πίεση μπορούν να επηρεάσουν περιστασιακά τους αεροπόρους. Κάποιος μπορεί να αντιμετωπίσει ένα από τα ακόλουθα προβλήματα:

Βαροδονταλγία: Είναι ένας οδοντικός πόνος που σχετίζεται με τις αλλαγές στην ατμοσφαιρική πίεση, ο οποίος είναι συνήθως μια όξυνση ήδη υπαρχόντων υποκλινικών στοματικών νόσων. Ο πόνος, γενικά, είναι οξύς ή είναι πόνος πίεσης. Ο πόνος που προκαλείται κατά την απογείωση σχετίζεται με την πολφίτιδα, ενώ αυτός που προκαλείται κατά την προσγείωση σχετίζεται με τη νέκρωση πολφού. Ο πόνος που συμβαίνει κατά τη διάρκεια και της απογείωσης και της προσγείωσης σχετίζεται με την περιακρορριζική πάθηση. Η βαροδονταλγία μπορεί να προκληθεί εξαιτίας της μειωμένης ατμοσφαιρικής πίεσης ή μια έμμεσης επίδρασης, και ο οδοντικός πόνος προκαλείται λόγω της διέγερσης των νευρικών απολήξεων. Ο άμεσος τύπος βαροδονταλγίας εμφανίζεται συνήθως κατά τη διάρκεια της απογείωσης και χαρακτηρίζεται από μέτριο μέχρι σοβαρό καλά-εντοπισμένο πόνο, ενώ ο έμμεσος τύπος συμβαίνει κατά τη διάρκεια της προσγείωσης και χαρακτηρίζεται από έναν αμβλύ, όχι τόσο καλά-εντοπισμένο πόνο.

Οδοντέκρηξη: Επίσης ονομάζεται βαρομετρική έκρηξη των δοντιών. Εμφανίζεται σε δόντια με σφραγίσματα που παρουσιάζουν διαρροή, εκτοπισμένες θήκες, ή υποτροπιάζουσα τερηδόνα όταν υπάρχει έκθεση σε αλλαγές στην ατμοσφαιρική πίεση. Προκαλείται λόγω της τυχαίας έκρηξης αερίου που έχει παγιδευτεί κάτω από ελαττωματικά σφραγίσματα, θήκες, ή κοιλότητες τερηδόνας.

Βαρωτίτιδα: Πολύ έντονος πόνος στο αυτί μπορεί να προκύψει όταν το αεροσκάφος προσγειώνεται, ο οποίος οφείλεται στην αλλαγή της πίεσης που δημιουργεί ένα κενό στο μέσο αυτί και τραβά το τύμπανο προς τα μέσα.

Βαροιγμορίτιδα: Σε μεγάλα υψόμετρα, αρνητική πίεση δημιουργείται μεταξύ του εξωτερικού περιβάλλοντος και των παρραρινίων κόλπων, η οποία προκαλεί φλεγμονή των ιγμορείων, κυρίως του μετωπιαίου κόλπου. Αυτό μπορεί επίσης να προκαλέσει έμμεση βαροδονταλγία.

Βαρότραυμα: Βλάβη σε όργανα του σώματος εξαιτίας ταχειών ή ακραίων αλλαγών στην πίεση. Διαστολή ή συστολή των αερίων που υπάρχουν στα όργανα σύμφωνα με το εξωτερικό περιβάλλον προκαλεί πόνο, μούδιασμα, και τελικά ζημιά στους ιστούς. Το πνευμονικό βαρότραυμα είναι το πιο θανατηφόρο.

Περικογχικός Πονοκέφαλος: Κενό που δημιουργείται μέσα στον μετωπιαίο κόλπο μπορεί να βλάψει τα ηθμοειδή βλεννογόνα κύτταρα το οποίο μπορεί να ενεργοποιήσει τα ηθμοειδή νεύρα, προκαλώντας έτσι περικογχικό ή κροταφικό πονοκέφαλο.

Ο καλύτερος τρόπος για να καταπολεμήσετε τα παραπάνω προβλήματα είναι να αποφύγετε την εμφάνισή τους, το οποίο μπορεί να γίνει με οποιονδήποτε από τους παρακάτω τρόπους:

1. Για να αποφύγετε το βαρότραυμα ή την βαροιγμορίτιδα, είναι καλύτερο να αναβάλλετε τις πτήσεις σας, όταν πάσχετε από κοινά κρυολογήματα. Η χρήση αποσυμφορητικού μπορεί επίσης να βοηθήσει.
2. Για να ανακουφίσετε την πίεση κατά τη διάρκεια της προσγείωσης και απογείωσης, καθώς και για να αποφύγετε την ξηρστομία, οι τσίχλες ή οι καραμέλες μπορεί να αποδειχθούν ευεργετικές.
3. Η χρήση φιλτραρισμένων ακουστικών μπορεί να σας βοηθήσει να εξισώσετε σιγά-σιγά την πίεση του αέρα στο τύμπανο του αυτιού σας.
4. Βαθιά αναπνοή κατά τη διάρκεια της απογείωσης και της ανόδου μπορεί να είναι χρήσιμη ώστε να αποφύγετε το πνευμονικό βαρότραυμα.
5. Η στερέωση των σφραγισμάτων με ρητίνη έχει αποδειχθεί πιο ασφαλής για τη διατήρηση θηκών, σε αντίθεση με τα υαλοϊονομερή υλικά, σε μεγάλα υψόμετρα.
6. Η στοματική κοιλότητα πρέπει να ελεγχθεί σχολαστικά μετά από εξαγωγή δοντιών της άνω γνάθου για να αποκλειστεί η επικοινωνία που μπορεί να προκαλέσει ιγμορίτιδα όταν υπάρχει έκθεση σε μεταβολές στην πίεση.

Οπότε την επόμενη φορά που οι ασθενείς σας έχουν σχεδιάσει ταξίδι με αεροπλάνο, μπορείτε να τους ενημερώσετε σχετικά με τα πιθανά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν, και να λάβετε όλα τα απαραίτητα μέτρα για να είναι το ταξίδι τους άνετο.

Πηγή

Σε μια νέα μελέτη, οι ερευνητές προτείνουν για πρώτη φορά ότι το βακτήριο Porphyromonas gingivalis που είναι υπεύθυνο για την ασθένεια των ούλων, θα μπορούσε να είναι ένας παράγοντας κινδύνου για τον καρκίνο στον οισοφάγο. Οι ερευνητές, από το Πανεπιστήμιο του Louisville και το Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας Henan στο Luoyang της Κίνας, αναφέρουν τα ευρήματά τους στο περιοδικό Infectious Agents and Cancer.

Σύμφωνα με τα Κέντρo Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, κάθε χρόνο, περίπου 15.000 άνθρωποι στις Η.Π.Α. διαγιγνώσκονται με καρκίνο στον οισοφάγο – έναν καρκίνο που ξεκινά στον οισοφάγο, τον μυϊκό σωλήνα που κινείται το φαγητό από το λαιμό στο στομάχι.

Ο οισοφάγος αποτελείται από δύο είδη κυττάρων. και γι’αυτό υπάρχουν δύο είδη καρκίνων του οισοφάγου: το οισοφαγικό αδενοκαρκίνωμα, και το οισοφαγικό ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα(ESCC). Το ESCC είναι πιο συχνό στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Γνωστοί παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο του οισοφάγου περιλαμβάνουν την έκθεση σε χημικές ουσίες, τη διατροφή, την κληρονομικότητα και την ηλικία – όλους τους παράγοντες που είναι ήδη κοινοί και σε πολλές άλλες μορφές καρκίνου. Ο καρκίνος είναι δύσκολο να διαγνωστεί στα αρχικά στάδια. Για πολλούς ασθενείς, ο καρκίνος αναπτύσσεται ταχέως μετά τη διάγνωση, και η πρόγνωση δεν είναι καλή.

Για τη μελέτη τους, η ομάδα δοκίμασε ιστό από 100 ασθενείς με ESCC και 30 ασθενείς που δεν έπασχαν από τη νόσο.  Εξέτασαν δείγματα τριών τύπων οισοφαγικού ιστού: καρκινικό ιστό, μη-καρκινικό ιστό δίπλα σε καρκινικό ιστό, και φυσιολογικό ιστό.

Το βακτήριο Porphyromonas gingivalis ήταν παρόν στο 61% των δειγμάτων καρκινικού ιστού, και μόνο στο 12% των γειτονικών ιστών. Στους φυσιολογικούς ιστούς, το βακτήριο δεν βρέθηκε.

Ένας από τους ερευνητές, ο Huizhi Wang, βοηθός καθηγητής της Στοματολογικής Ανοσολογίας και Λοιμωδών Νοσημάτων της Οδοντιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Louisville, δηλώνει:

“Αυτά τα ευρήματα παρέχουν την πρώτη άμεση απόδειξη ότι η μόλυνση από το βακτήριο Porphyromonas gingivalis θα μπορούσε να είναι ένας νέος παράγοντας κινδύνου για το ESCC, και μπορεί επίσης να χρησιμεύσει ως προγνωστικός βιοδείκτης για αυτόν τον τύπο καρκίνου.”

Ο ίδιος σημειώνει ότι αν τα ευρήματα αυτά επιβεβαιωθούν, τότε αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι η εξάλειψη ενός κοινού στοματικού βακτηρίου θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση του σημαντικού αριθμού των ανθρώπων που αναπτύσσουν ESCC.

Για την ανίχνευση του P. gingivalis στα δείγματα των ιστών, οι ερευνητές μέτρησαν την έκφραση της lysine-gingipain, ένα μοναδικό ένζυμο για το βακτήριο. Αναζήτησαν, επίσης, ίχνη DNA του βακτηριακού κυττάρου. Βρήκαν ότι τα επίπεδα τόσο του ενζύμου όσο και του βακτηριακού DNA ήταν σημαντικά υψηλότερα στον καρκινικό ιστό απ’ότι στον περιβάλλοντα ιστό ή τον φυσιολογικό ιστό των ασθενών με ESCC. Η ομάδα διαπίστωσε ότι τα επίπεδα μέτρησης του P. gingivalis ήταν σύμφωνα με τα επίπεδα άλλων μετρήσεων, όπως της έκτασης της διαφοροποίησης των καρκινικών κυττάρων, της μετάστασης (έκταση της εξάπλωσης) και του συνολικού ποσοστού επιβίωσης.

Ο καθηγητής Wang προσφέρει δύο πιθανές εξηγήσεις: Είτε τα κύτταρα ESCC είναι μία «προτιμώμενη θέση» για το βακτήριο ώστε να ευδοκιμήσει, ή η μόλυνση από το βακτήριο κάπως επιταχύνει την ανάπτυξη του καρκίνου.  Αν η λύση είναι η πρώτη περίπτωση, τότε τα απλά αντιβιοτικά θα μπορούσε να είναι ο δρόμος προς τη θεραπεία.  Μια άλλη προσέγγιση θα μπορούσε να είναι η χρήση της γενετικής τεχνολογίας για τη στόχευση του βακτηρίου και τελικά την εξάλειψη των καρκινικών κυττάρων.

Ο καθηγητής Wang  λέει αν οι επικείμενες έρευνες αποδείξουν πως το P. gingivalis προκαλεί ESCC, τότε η επίπτωση θα είναι τεράστια, και:

“Αυτό θα υποδείκνυε πως η βελτίωση της στοματικής υγιεινής μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ESCC.”

Πηγή